Rozdział 3

Do domu wracałam sama.Wszystko przez tego idiotę - Ryana.Wszyscy myślą ,że skoro z nim chodziłam to mogę posunąć się do tego samego co on.Ja nie skrzywdzę nawet muchy a co dopiero żywego człowieka.Mój los zrobił mi też taką niespodziankę ,że Pauline dziś pojechała na badania do lekarza i tez przez nią musiałam wracać sama.Czułam się jak odludek.Nikt nie chciał ze mną rozmawiać a nawet się na mnie patrzeć.Nigdy nie czułam się taka smuta.

 Nagle z za pleców usłyszałam znajomy mi głos.
- Amy ,zaczekaj Amy
Odwróciłam się i dwa metry ode mnie stała Pauline.
-Wszystko ok ? - spytała.
-Nie-odpowiedziałam z żalem.
- Słyszałam o tym ,że wszyscy cię unikają - powiedziała wolno - to straszne.
- Wszystko przez niego
-Biedna - powiedziała Pauline i połorzyła mi rękę na ramieniu.
- I do tego mam do niego tam dzisiaj iść - powiedziałam - Moje życie to koszmar.
-Moje też bo mam do ciebie sprawe i nie wiem jak ci to powiedzieć - powiedziała.
- Może otwórz usta - zaproponowałam z pogardą.
- Pamiętasz co miałyśmy iść na koncert Maroon 5, a ty nie mogłaś ? -spytała
- Tak, jak mogłabym zapomnieć dnia w którym moja ciotka zrujnowała moje marzenia
- No to ja wtedy poszłam z Moną na ten koncert - powiedziała szybko i nie wyraźnie
-Co ?! - zapiszczałam - Mamy przecież zasadę jak nie może jedna to druga też nie idze a zwłaszcza z ex-przyjacółką.
- No sorry ale zależało mi na tym koncercie - odpowiedziała na mój atak.
- Mi też zależało na pokazie mody Victoria's Secret w naszym mieście ale się rozchorowałaś i ja uszanowałam nasz kodeks a ty tak po prostu go złamałaś - krzyczałam nadal wściekła.
- Jeszcze raz sorry
- Lubisz tą Mone ?  - spytałam z zazdrością.
-Nom i już się pogodziłyśmy - odpowiedziała z radością.
-To sobie ją weź bo to co było między nami jest już skończone,Pauline nie chce cie już znać - wykrzyczałam i zalałam się łzami.Nagle poczułam czyjś dotyk na ramieniu ,podniosłam głowę i zobaczyłam przed sobą Pauline.
- Nie - zaprotestowałam i uciekłam.